(به سبک ندیده شهر کوفه)
تو ای آئینه ی من    شكستی و شكستم
ببین بی دستی تو     چه كاری داده دستم
كسی هرگز مرا اینگونه جان بر لب ندیده
غمی هرگز حسینت را نكــرده قد خمیده
مرو عباس من
­­­­­­­­******
فلك حیران و مات    مـرام و مذهب تو
دهد شرح وفایت       ترك‌هـای لب تو
به دریا تشنه رفتی تشنه تر برگشتی عباس
بمیرم ای گلم لب تشنه پرپـر گشتی عباس
مرو عباس من
­­­­­­­­******
گر از جـا برنخیزی      بدان كارم تمامست
ببین خیل حـرامی   روان سوی خیامست
بود تا فرصتی باقی ز جــا خیز ای برادر
مبادا دست نامحــرم ببندد دست خواهر
مرو عباس من

شاعر : حیدر توکل