مدینه کاروان از ره رسیده

غریب و بیکس و مهنت کشیده

تماشا کن که زینب بی حسین است

رسیده از سفر قامت خمیده

دم پیری بی یاور شد ، عزادار برادر شد

دو چشمانش از غم تر شد

زدم ناله ، خودم دیدم ، غم دلبر

زدم بوسه ، به قدی خم ، بر آن حنجر

وای حسین وای

******

برای جد خود روضه بخوانم

نما گریه بر آن قد کمانم

کنار قتلگه کردم صدایت

شدم من روضه خوان آنجا برایت

دمی که سینه سنگین شد ، محاسن از خون رنگین شد

جسارت بر همه دین شد

نمی گویم ، چه شد از آن ، همه غوغا

همین پیراهن از او مانده یا جدا

وای حسین وای

******

انیس سینه ام آهی حزین است

به یاد علقمه قلبم غمین است

دگر سوغاتیم یک مشک پاره

برای مادرم ام البنین است

کجا بودی ام البنین ، که با عمود آهنین

شده سقا نقش زمین

ز بعد او ، عدو رویش ، به ما وا شد

شبیه خارجی ها با ، حرم تا شد

وای حسین وای

شاعر : قاسم نعمتی