دلخون شدم از غم تو ، ای عمّ بی یار و یاور

عبدالله مجتبایم ، طفل یتیم برادر

عبداللهم ای عموجان

جانم فدای تو جانان

******

عمه رهایم نمی کرد ، دستم ز دستش کشیدم

دیدم که دشمن تو را زد ، با سر به سویت دویدم

پشت سرم دل پریشان ، عمه به دنبال من بود

از گوشه ی چشم عمه ، جاری شده گریه چون رود

آخر صدا زد عمویم ، زینب به خیمه تو برگرد

دیدم که با نیزه دشمن ، بر پهلو و پیکرش زد

عبداللهم ای عموجان

جانم فدای تو جانان

******

دیدم که شمشیر خود را دشمن به سمت تو آورد

کردم سپر دست خود را ، آه از نهادم برآمد

دستم ز پیکر جدا شد ، ناله زدم ای عموجان

آنگه فتادم به روی ، جسم تو ای روح قرآن

بابای خود را که خواندم ، گردید اینگونه قسمت

با نیزه اش دشمنت وصل ، بنمود جسمم به جسمت

عبداللهم ای عموجان

جانم فدای تو جانان

شاعر : حسین رضائیان