بارانی‌ام امشب، هوای گریه دارم
مانند چشم بی‌قرارت بی‌قرارم

امشب عزادار است خورشید خراسان
از ماتمت عالم شده شام غریبان

::

دنیا برایت داغ بی‌اندازه‌ای داشت
هر روز آقا غصه‌های تازه‌ای داشت

از کودکی داغ یتیمی را چشیدی
وقتی کفن بر صورت بابا کشیدی

::

ابری‌ست چشمت مثل آفاق مدینه
آتش گرفته قلبت از داغ مدینه

در چشم‌هایت حسرتی بسیار مانده
گویا دلت بین در و دیوار مانده

::

شوق سفر می‌بارد از چشمان خیست
شد قطره‌های اشک تو تنها انیست

از این زمانه سهم تو شد بی‌شکیبی
سخت است بین خانه‌ی خود هم غریبی

::

از این قفس حالا دگر وقت رهایی‌ست
سهم حسینی‌ها بلایی کربلایی‌ست

حالا تو می‌دانی عطش با لب چه کرده
آن مشک پاره با دل زینب چه کرده

::

داری خبر از عصر عاشورا به خوبی
از بی‌کسی، از هلهله، از پای‌کوبی

اینجا ولی آتش نسوزانده پری را
اینجا کسی سیلی نزد نیلوفری را

::

اینجا بیابان نیست اینجا تل ندارد
صد شکر اینجا گودی مقتل ندارد

اینجا کسی در دست خود خنجر ندارد
اینجا کسی کاری به انگشتر ندارد

شاعر : یوسف رحیمی