بازم میون خیمه ها طفل رباب آروم نداره

با لبای تشنه و خشک پلکاشو روی هم میذاره

عوض بارون از آسمونم عطش میباره

مشک پاره پاره اشک ربابُ در میاره

مثل ماهی که از میون آب بیرون می افته

برق تلظیِ لبای پاک شیرُ خواره

ای زمین دعا کن / تا بباره بارون

جای اشک میباره / از دو چشم منم خون

لالایی علی جون

به روی دستام میبرم قنداقتو به سمت میدون

دست و پاتو تکون بده نمونده انگار تو تنت جون

از فرط تشنگی دیگه برات نمونده نایی

چشمای نازتو نبند به روی من بابایی

الان سیر میشی پرپر نزن بابا رو دستم

خوابت میاد اگه باز میخونم واست لالایی

حرفای دل من / ناتموم رها شد

وایِ من که با تیر / سر ز تن جدا شد

لالایی علی جون

بابا نمیشه باورم سرت به تارِ مویی بنده

به اشکای چشای من لبای حرمله میخنده

با سه شعبه نامرد گلوی ماهتو دریده

صیاد دل مُرده غنچه ی باغِ من رو چیده

قطره های خونت پاشیده شد به روی سینم

قطره های اشکم به روی صورتت چکیده

پر زدی تو رفتی / مثلِ یک قناری

گهوارت میونه / از تو یادگاری

لالایی علی جون