قلب میدان ، چو غوغا به پا شد

رأس طفلی ، ز پیکر جدا شد

مادری هم ، به اه و نوا شد

واویلا ، به احوال مادر

واویلا ، به شش ماه پرپر

واویلا (۳)

شد پریشان رگِ ، حنجرت اصغرم

غرق در خاک و خون ، شد سرت اصغرم

واویلا (۲)

روی نیزه ، گل ناز مادر

از چه گشتی ، تو با من برابر

پای رأست ، کنم خاک بر سر

واویلا ، چه بیچاره گشتم (لالایی)

واویلا ، چه آواره گشتم (لالایی)

واویلا (۳)

می­چکد خونِ تو ، بر سرم اصغرم

حق بده جان دهم ، مادرم ، اصغرم

واویلا (۲)

پر زدی از ، برم ای علی جان

ای جوانِ ، حرم ای علی جان

بعد از تو ، دگر اُف به دنیا

بعد از تو ، من و بار غم­ها

علی جان (۳)

عمه دامن کشان ، آمده در برت

آه و افغان کند ، با نظر بر سرت

علی جان (۲)

پیکر من ، دگر نا ندارد

خیمه گاهم ، مسیحا ندارد

اکبر من ، که همتا ندارد

نظر کن ، که پشتم شکسته

خونِ دل ، به چشمم نشسته

واویلا (۳)

دست و پا بزن ، ارباً اربای من

گر نخواهی شوم ، در کنارت کفن

واویلا (۲)

شاعر : احسان پیریابی