گیسو نده بدست باد دشمنا چشمت می زنن
چشمای نازنینتو قوم حسودا می برن
چقدر غریبه افتادی روخاکهای این سرزمینی
ای آشنای غربتم بلندشو اشکامو ببینی
این ریزه ریزه ریزه ها ، که ریخته از بال و پرت
با چه نگاه و چه دلی ، جمع کنم از دور وبرت
تموم دشت پر شده از ، ناله های یا ابتـا
من به کجا نگاه کنم ، تو از کجا می گی بیا؟
*****
بشنو صدای هلهله میرسه از لشگر شام
اگر جوابمو ندی بابات می میره والسلام
دستتو به بابا بده با هم بریم تا خیمه ها
نه نمیخواد بلند نشو تنت داره میشه جدا
شد ارباً اربا قسمتت ، از غصه ی امروز من
اینی که روی خاکه نیست ، اون اکبر دیروز من
کاشکی می شد یه بار دیگه ، تو رو تو آغوش بگیرم
سینه به سینه ت بزارم ، منم کنارت بمیرم

شاعر : احسان پیریابی