شب هفتِ آقام حسینِ

شب جمعه حرم چه غوغاست

شب هفتِ آقام حسینِ

مادرش فاطمه کربلاست

این نوکر، ولی جامونده

این دوری، اون و سوزونده

اسمش رو، تا که بنویسن

باز از دور، زیارت خونده

حرم هم نبری پای تو

می مونم می مونم می مونم

تا نفس دارم از تو آقا

می خونم می خونم می خونم

اربابم ثارالله یاحسین یاحسین

******

شب هفتْ دیگه غصّه نخور

نگو آقا رو خاک صحراست

دو سه روزی میشه که جسمش

زیر خاک میون بوریاست

رو سینش، علی اصغرش

پائین پاش، علی اکبرش

فاصله است، ولی آقامون

میونِ، سر و پیکرش

سری که مثل ماه دُوْرش پُر

کوکبِ کوکبِ کوکبِ

صوت قرآنش تسلّیِ

زینبِ زینبِ زینبِ

اربابم ثارالله یاحسین یاحسین

******

شب هفتِ آقاست ولی دل

تو شبای دهه اوّلِ

مثل من کی دلش گیرِ اون

روضه های دهه اوّلِ ؟

شرمندم، که زنده موندم

شرمندم، ازت کم خوندم

روضه ی، آتیش و خیمه

بدجوری، آقا سوزوندم

زینب تو که دوریت واسش

مشکلِ مشکلِ مشکلِ

چند روز همسفر شده با

حرمله حرمله حرمله

اربابم ثارالله یاحسین یاحسین

شاعر : عبدالله باقری