باز هم اشکِ مرا آهِ تو در آورده

باز این شال زِ حالِ تو خبر آورده

دست دارم به دعا کار به مژگان نرسد

ریخت این سیل و سر راه جگر آورده

چشم تو زخم شده چشم مرا باز کند

خوانده ای روضه ای و باز ثمر آورده

بال و پر ریخته بودم که مرا فطرس برد

بالِ اُفتاده ام از لطفِ تو پَر آورده

تُربتت تربیتم کرد و بلا را برده

خاکِ تو همرَه خود چشم نظر آورده

مادرت گفت حسین و جگرت ریخت بهم

باز پیراهنی از عرش مگر آورده

کوه هم موقع این روضه زمین می اُفتد

داغِ سنگین شما دردِ کمر آورده

عمه ی کوچکت از خواب پرید و نالید

از سفر کرده ی من نیزه خبر آورده

خیزران کارِ تماشایِ مرا مُشکل کرد

وای در پیشِ لبت تَرکه ی تَر آورده

شاعر : حسن لطفی