دلم هوای مدینه داره ، نفس تو سینم چه بی قراره

غم چشای ترم میخونه ، آقام غریبه حرم نداره

می کشه بین سینه داغت زبونه

حال دل خراب و خدا میدونه

مثل مزارت ، شده ویرونه

 ای اهل عالم آقام غریبه

****** 

گنبد زردت که آسموناس ، صحن و رواقت تموم دنیاس

خدام صحنت کبوترا و ، گریه کناتم بارون ابراس

مشکی زدن فلک رو ابرای تیره

زهرا سر مزارت زبون می‌گیره

برا غریبیت ، مادر بمیره

 ای اهل عالم آقام غریبه

****** 

میکشه من رو روضتون آخر ، سنگین تره از مصیبت سر

روضه ی آقام روضه ی سم نیست ، روضه ی اقاس روضه ی مادر

 ضربه ی تازیونه یادم نمیره

تا اسم کوچه نیاد بغضم می‌گیره

  الهی مادر حسن بمیره  

 ای اهل عالم آقام غریبه

شاعر : محمد جواد حیدری