آنکه از شمع و چراغ و حرمی محروم است
هم غریب وطن و خون جگر و مظلوم است
ظلم گردید عیان بر علی و بر زهرا
بر پسر هم دگر این ظلم عیان معلوم است
کس نپرسید که او سبط رسول است و یا
دومین رهبر و مانند علی معصوم است
هر چه ازعترت و قرآن به میان آمده بود
گو که برعکس به ظلم و به جفا مختوم است
زهر کین قاتل او گشت و یا کوچه و در
حرف در آمده آیا به همه مفهوم است
کشت او را به خدا ضربت ثانی ای وای
بین کوچه شده او کشته و گر مرحوم است
سّر موی سر و رنگی به سپیدی ز شباب
نزد سادات بنی فاطمه هم مکتوم است
جگری پاره شد و تیر به تابوت نشست
به چه جرمی پسر شیر خدا محکوم است
غربت آن روز میان دو برادر افتاد
که یکی بی حسن و وان دگری مسموم است
 نگذارید دگر بر دل او داغ دگر
بی برادر شدن از قامت او مفهوم است
این غزل نیست رسا بهر غریبی حسن
 گر غریبانه ترین مرثیه منظوم است
نه فقط گریه کنش هست به محشر خندان
بلکه در ظل وی اش خادمه یا مخدوم است
نیست ناشاد و غمین تا به میان عرصات
آن دلی که به جهان بهر حسن مغموم است

شاعر : جواد کلهر