غارتگران گلبرگ گل ها را شکستند

آلاله های سرخ زیبا را شکستند

با آه و حسرت یک شبی اندر مدینه

گنجینه ی عشق و تمنا را شکستند

گویا تمام وسعت... سبز ولایت

یعنی بهار عشق مولا را شکستند

این گوهر یکدانه ی دریای عصمت

آیینه ی پاک مصفا را شکستند

حق علی را بی سببب از او گرفتند

از سوز در پهلوی زهرا را شکستند

تا در صدف از وسعت آن گنج عصمت

آن گوهر پاک مهیا را... شکستند

چشم و چراغ بانوان جمله عالم

بال و پر زیبای عنقا را شکستند

یاس کبود حضرت مولا به حسرت

در شعله ها آن لاله ی زیبا شکستند

خستند..بازوی..... ز گل نازک ترت را

در سینه قلب شیعه را یک جا شکستند

تنها نه قلب زهره ی زهرای اطهر

قلب تمام اهل دنیا را شکست