گشت تاریک در این کوچه جهان من و تو

شد  أسفناک ترین روضه  از آنِ من و تو

دست طوفان به بهارِ رخ تو بُرد هجوم

منتهی شد اثر او به خزان من و تو

نرود تا ابد از یاد من آن لحظه که او

بی هوا آمد و افتاد به جان من و تو

یک زن و کودک مظلوم ، طرف مرد نبود

قدرت دست عرب داد نشان من و تو

من روی خاک نشستم تو به خاک افتادی

ضربه ها بس که گرفتند توان من و تو

زیر سنگینی این بار جهان کم آورد

شاهد گفتۀ من قد کمان من و تو

تند تر راه بیا خانۀ مان نزدیک است

حتم دارم شده بابا نگران من و تو

تو فقط چهره بپوشان و خیالت راحت

بو نبرده کسی از راز میان من و تو

پدرم می شکند گر که بفهمد چیزی

این دلیلی شده و بسته دهان من و تو

شاعر : مهدی مقیمی