روی زمین رهاشدنت می کشد مرا
گلزار روی پیرهنت می کشد مرا
از پشت دربْ فضه ی خود را صدا زدی
آن لحظه ی صدا زدنت می کشد مرا
دلشوره های هرشب من جای خود ولی
این گوشه گیریه حسنت می کشد مرا
دلواپسی و گریه ی من بی دلیل نیست
زهرا کبودی بدنت می کشد مرا
جای کفن قواره کنی پیرهن ولی..
داغ شهید بی کفنت می کشد مرا
شاعر : هاشم محمدی آرا
- دوشنبه
- ۳
- اسفند
- ۱۳۹۴
- ساعت
- ۱۴:۲۳
- نوشته شده توسط
- حمید
- شاعر:
-
هاشم محمدی آرا
ارسال دیدگاه