وقتی که علی صاحب ما بنده نواز است
ابواب خدا بر منِ ماتم زده باز است

من رو‌نکنم سویِ خدا بی تو سپهدار
چون قبله تو باشی دلِ ما گرم نماز است

تا زائرِ بارانیِ ایوانِ طلاییم
برگو که دگر حورِ در آن جا چه نیاز است

تنها به علی گفتم و گویم غمِ خود را
چون خواجه ی فرزانه ی ما محرمِ راز است

سوزی که به ما داده دمی حیدرِ کرار
دائم دلِ ما غرقِ در آن سوز و گداز است

شاعر : سیروس بداغی