چهارده قرن بقیع و غم یک کوچه و در
چهارده قرن ضریحی که ندارد مادر

چهارده قرن سکوت و دل پر خون حسن
ماجرای فدک و خاطره ی داس و تبر

چهارده قرن شکسته است رخ آیینه
می چکد نور ز چشمان تر شمس و قمر

آیه در آیه غمِ کوثر مجروح نبی
چهارده قرن قرائت شده با خون جگر

نه حرم دارد و نه صحن و سرایی ... افسوس                     
نه رواقی و نه ایوان طلایی ،کوثر

آسمان گنبد و افلاک رواقش....... آری
عرش افتاده به پای گل یاس حیدر

کاش می شد که دم روضه بگیریم و عزا
کنج ایوان طلا ، پنجره فولاد و سحر

چهارده قرن قدم میزند آن مرد غریب
پشت دیوار غمِ فاطمه...  با دیده ی تر

چهارده قرن نفس حبس شده در سینه
تا رسد از ظفرِ منتقمِ یاس ، خبر

شاعر : نعیمه امامی