قدم به راه بیابان مزن، به کوفه میا
بیا به کوفه ولی بی کفن به کوفه میا

به خاطر دل زینب کمی تامل کن
برای حرمت و تکریم زن به کوفه میا

یتیم تر نکن این طفل را و حداقل
به اتفاق یتیم حسن به کوفه میا

من از جسارت و غارت زیاد می ترسم
که کوفه پر شده از راهزن، به کوفه میا

به گوش می رسد آهنگ کودکی محزون:
"بس است، عمه ی من را نزن"، به کوفه میا

نشسته اند به پای شُرَیح و بعد از آن
به فکر بردن سر از بدن ...، به کوفه میا

تنت به کرب و بلا و سرت، خدا داند
خلاصه هر دو به دور از وطن...، به کوفه میا

هنوز در عجبم دست من چرا نشکست؟
نوشته ام که بیا، جان من به کوفه میا

شاعر : مظاهر کثیری نژاد