شـــروع قصـــه بـــا بـــرگشتــــن تــــو
کجــــا مــــا و کجــــا بــــرگشتــــن تــــو
ولـی نــه ، مــانــده از چشــم انتظــاری
فقــط یــک نــدبــه تــا بــرگشتــن تـــو
#
تــــو کــــه دردآشنــــای اهـــــل دردی
تــو کــه دســت کســـی را رد نکـــردی
بگو حالا که دل هامان شکستـه اسـت
دلـــت مـــی آیـــد آیـــا بــــرنگــــردی؟
#
کنــــار پنجـــــره، گلـــــدان خـــــالـــــی
شکـــوه عشـــق بـــا دستـــان خـــالـــی
بیــا ، چشــم انتظـــار میهمـــان اســـت
صفـــای سفـــره ای بـــا نـــان خـــالــــی
#
بمـــان ای جلـــوه ی گُـــم بــــا دل مــــا
بـــه شـــوق یـــک تبسّـــم بـــا دل مـــا
ببین در غیبت بـاران چـه کـرده اسـت
خـــزانِ بــــی تــــرحّــــم بــــا دل مــــا!
#
نـه از بــی بــرگ و بــاری بیــم داریــم
نـه قصــد مــانــدن و تسلیــم داریــم
ز بـس چشـم انتظـار جمعـه مــانــدیــم
دلــی منّـــت کـــش تقـــویـــم داریـــم
#
بهــار تــا ابـــد! زخـــم اســـت بـــا مـــا
زمـان تـا مــی رود زخــم اســت بــا مــا
بیـــا تـــاریــــخ مــــا را منتشــــر کــــن
هـزار و چـارصــد زخــم اســت بــا مــا
#
دلم بی همزبان ، این قـدر هـا نیسـت
به فکر آب و نان ، این قدرهـا نیسـت
دلی که تکیه گاهش شـانـه ی تـوسـت
غریب و بی نشان ، این قدرها نیسـت
#
دوبـــاره نـــم نـــم ایـــن رهگـــذرهـــا
نگــــاه مبهــــم ایـــــن رهگـــــذرهـــــا
اگـــــر در انتظـــــار تـــــو نبـــــاشــــــد
چــه مــی ارزد غــم ایــن رهگــذرهــا؟
#
شکـــوه اتفـــاقـــی مـــانـــده بـــاشـــد
بـه دل هـا اشتیـاقـی مــانــده بــاشــد
تـــو مـــی آیـــی ، اگـــر از عمـــر دنیـــا
فقـط یـک روز بــاقــی مــانــده بــاشــد
#
بـه یـک عشـق معمّـایــی قســم خــورد
بـه راز یــک شکیبــایــی قســم خــورد
خــدا والعصــر گفــت و از ســر شــوق
به آن روزی که می آیـی ، قسـم خـورد
#
شنیـــدم مـــژده ی تــــابیــــدنــــت را
نـــدارم فـــرصــــت فهمیــــدنــــت را
بـه خـورشیــد زمینــی خیــره مــانــدم
کـه تمـریـن کـرده بـاشـم دیــدنــت را
#
تـو پنهـان مـانـده ای تـا تشنـه بـاشیـم
تمـــام روز هـــا را تشنـــه بــــاشیــــم
دلـت مــی آیــد آیــا ایــن همــه ســال
تـو جـاری بـاشـی و مـا تشنـه بـاشیــم؟
#
دلیـــــل عشـــــق مــــــادرزادی مــــــا!
بیـــا تـــا جـــان بگیــــرد شــــادی مــــا
بجــوشــد رشتــه رشتــه از دل خـــاک
قنــــــات تشنــــــه ی آبـــــــادی مـــــــا
#
بیــا ای ســایــه ســار امــن هـــر بـــاغ!
نمـی خــواهــد بمــانــد بــی ثمــر، بــاغ
نمـی خـواهـد پـس از عمــری صبــوری
بمیــــرد زیــــر بــــاران تبـــــر ، بـــــاغ
#
بــه ایــن دنیــای خــالــی دل نبنــدنــد
بــه گلـــدان سفـــالـــی دل نبنـــدنـــد
بهــار مـــا! بیـــا تـــا دستـــه گـــل هـــا
بـه فصـل خشـک سـالـی دل نبنــدنــد
#
تـرک هـا خـورده ، خـالـی، تشنـه ، تنهـا
دچــار خشــک ســالــی ، تشنــه ، تنهــا
مـــن و دل چشــــم در راه بهــــاریــــم
دو گلــدان سفــالـــی ، تشنـــه ، تنهـــا
#
اگـر چـه زخـم طـاقـت سـوز خــوردیــم
غـــم دیـــروز را امـــروز خــــوردیــــم
ببخــش ای خــوب اگــر در غیبــت تــو
مـن و دل ، نـان بـه نـرخ روز خـوردیـم
#
مــن و خــورشیــدی از تـــابیـــدن تـــو
و شـــوق لحظـــه ای خنـــدیــــدن تــــو
نگـاهـم را پــر از آیینــه کــرده اســت
هـــــوای جمکـــــران و دیـــــدن تــــــو
#
دلم ، فانوس یک چشم انتظاری اسـت
رواق سینــه ام آیینــه کـــاری اســـت
دوبیتــی در دوبیتــی بــا تــو هستـــم
دلم،سرچشمه درسرچشمهجاریاست
#
بـه جـز بــا بغــضِ مــانــده در گلــویــم
نخـواهـد شــد بــه آبــی ، تــر گلــویــم
بیــا تــا شیعــه ی زخـــم تـــو بـــاشـــم
بمــــانــــد ردّ خنجــــر بــــر گلــــویــــم
منبع:سایت شعر شاعر
- یکشنبه
- 24
- اردیبهشت
- 1391
- ساعت
- 5:44
- نوشته شده توسط
- جواد
سمیه