ذکر مولا بر لب و حب عظیمی در سرم

عشق مولا در تن و تسبیح او در پیکرم

تا که صد آواز حق همچون علی گویم به یار

دل دگرگون و سرم مشعوف چون دست کرم

از ازل تا به ابد مملو از عین الیقین

ماه تابان نوکر دربست نور سرورم

چون که لب وا کردم و یک یا علی  گفتم ز دل

در و گوهر ریخت از عمق وجود بر دفترم

یا علی گویان به عرش حق نگاهی کرده ام

جز به زیبایی ندیده از ازل چشم ترم

خاک نعلین های او حال و هوایم را ربود

نیست هوایی برتر از بوی وجود دلبرم

شاعر: حسین امینی تبار