دوباره حال دلم را خراب می بینم
که هر چه هست از این عشق ناب می بینم

ذلیل بودم و پیش شما بزرگ شدم
بزرگیم ز تو عالیجناب می بینم

همیشه من به تو آقا فقط جفا کردم
ولی دوباره به نیکی جواب می بینم

دلم برای نگینِ عقیق  میسوزد
همینکه نام تو را بر رکاب می بینم

چقدر نقشه کشیدم که زائرت بشوم
و باز هم همه نقش بر آب می بینم

خدا کند که نمیرم، به کربلا برسم
که مرگ را پیِ خود چون عقاب می بینم

به مادرم سر شب گفتم التماس دعا
دعای مادر خود مستجاب می بینم

سعادت است شب جمعه روضه های حسین
به سینه ام ز غمش التهاب می بینم

مصیبتش به درون غزل نمی گنجد
مصائبی که به صدها کتاب می بینم

بلند مرتبه شاهی ز صدر زین افتاد
تمام عرش به روی تراب می بینم

نگاه کرده ام از بین گرد و خاک انگار
شفیع حشر به زیر رکاب می بینم

صدای مادری از قتلگاه می آید...
محاسنِ پسرم را خضاب می بینم

تجلی غمِ تو می کشد مرا آخر
میان روضه بمیرم برای من بهتر

شاعر : محمد جواد شیرازی