عاشق غمزده را ياد تو جانان کافيست
سينه ی سوخته را ناله ی سوزان کافيست 

بهر راضى شدن مادر زارت زهرا  
لحظه اى زمزمه ی ذکر حسين جان کافيست

کربلائى شدن ما به خدا آسان است 
روضه اى کوته و يک ديده ی گريان کافيست

گريه شيرازه ی خون باشد و تسکين قلوب 
قطره اش بهر دواى غم دوران کافيست

چون که سر چشمه ی اشک از دل پر درد بُود
به تسلاى غمِ قلب پريشان کافيست

گر که با لطف تو از دل حُجب نور رَود
صحنه ی داغ تو بر دادن هرجان کافيست

هر کسى ديده خودش صحنه ی يک قتلى را
روضه نه بهر غمش ياد عزيزان کافيست

دختر از دور اگر بوسه فرستد بر نى
بهر تکريم لب قارى قرآن کافيست 

بهر زخمى شدن آبله پاى نهيف
يک اشاره ز سوى خار مغيلان کافيست

حيف سر بى بدن آمد که به يک پنجه ی ناز
بهر شانه شدن موى پريشان کافيست

شاعر : قاسم نعمتی