مهمان حبیب خداست؛ حرفم ولیکن به جاست، دیرآمدی
حالا که این دخترک تو شده پیر آمدی
مویت پریشان شد مگر دختر نداری؟     دقت نکردم خوب خوب، پیکر نداری 2
دستان خود را روی چشمانت گذارم           تا که نپرسی تو ز من معجر نداری 2
وای؛  با دیدن تو این عاشقت جان می دهد -  جان را به راه قاری قرآن می دهد
بوی غذا آید ولی بابا بگو -  از چه سر پاکت بوی نان می دهد
واویلا   بابای مظلومم حسین 4

بوسیدیم ای پدر، هرشب مرا قبل خواب بابای من!
حالا مرا دشمن نماید عذاب  بابای من!
این صحنه را بابا بیا بنما تجسم     من در جواب سیلیش کردم تبسّم 2
دارد ضرر آب وضو بر زخم دستم   با خاک این ویرانسرا کردم تیمم 2
وای؛ حالم ز روی زردم که پیداست ای پدر -  از بس شبیه احوال زهراست ای پدر
خوب است نمی دانی به بازار در پی - گوشواره های من چه دعواست ای پدر
واویلا   بابای مظلومم حسین 4

شاعر : رضا تاجیک