اهل انتظار

صحـرا نشیـن فاطمه هستـم به روزگار

از تـو جـوان می رود اینگـونه انـتظار

باشی بـرای روز ظهـورم  تو بی قـرار

من را مکن رهـا تو به غربت به حـال زار

دیگر در این زمانـه نبـاشد مرا چو یـار

قربـان تو شـوم  که  شدی  اهـل انتظار

مـن محرم تمـام دل  اهـل  عـالمم                      یک تن ولی نشـد بخدا یـار و محـرمم

غم را ز  دل  رها کنم و خود پُر از غمم                      من همنفس به مردم و اما ... که همدمم؟

هستم بدون یـاور و بی کس در این دیار

قربـان تو شـوم  که  شدی اهـل انتظار

بی حرمتی بدیده ام و  صبـر می کنم                       گویم که من ندیده ام و  صبـر می کنم

من غربتی کشیده ام و  صبـر می کنم                        از  مردمان  بریده ام و  صبـر می کنم

هستم  همیشـه  منتظـر  امـر  کردگـار

قربـان تو شـوم  که  شدی اهـل انتظار

ای منتظـر بیـا و برایـم نمـا دعـا                         اعمـال خالصـانه ببـر  بـر در  خدا

تا  آیم و به سینه ی مادر شـوم شفـا                          گیـرم من انتقـام سـرِ از قفـا جدا

روزی شود بیـاورم آن تیـغ  ذوالفقار؟

قربـان تو شـوم  که  شدی اهـل انتظار