به سویِ ما اگر از سویتان نگاهی هست
برایِ گریه ی مان حالِ روبراهی هست

"تنت به نازِ طبیبان نیاز مند و مباد"
تو گریه می کنی آنقدر که نگاهی هست

به تکیه آمده ام تا به عرش تکیه کنم
همینکه بیرقتان هست تکیه گاهی هست

لباس مشکیِ مان رو سفیدمان کرده
گذشت عُمر و غمی نیست این سیاهی هست

چه داشتیم که ما را خرید مادرتان
در این بساط کمی اشک هست و آهی هست

به سوی کرببلا ایستاده می میرم
هزار شکر که در سینه قبله گاهی هست

حسین گفتم و زینب حرم به ما بخشید
همیشه لطفِ شما هست و سر پناهی هست

گَهی به سویِ مدینه گَهی به کربُبلا
ببین که محملِ زینب سرِ دو راهی هست

"بیا مدینه رویم" بهانه اش این بود
میانِ قافله ام طفلِ بی گناهی هست

شاعر : حسن لطفی