سر می‌نهد تمام فلک زیر پای او
دل می‌برد ز اهل حرم جلوه‌های او

عبدالله است و ایل و تباری کریم داشت
با این حساب عالم و آدم گدای او

انگار قاب کوچکی از عکس مجتبی
هر لحظه می‌تپد دل زینب برای او

او حس نمی‌کند که یتیم است و خون‌جگر
تا با حسین می‌گذرد لحظه‌های او

بالاتر از تمامی افلاک می‌نشست
وقتی که بود شانه‌ی عباس جای او

نیمش حسن و نیمه‌ی دیگر حسین بود
بوی مدینه می‌رسد از کربلای او

مثل رقیه روح و روان حسین بود
او همچو عمه دل‌نگران حسین بود

شاعر : مسعود اصلاني