علي جان ـ علي جان
اي بلبل سـر مستم
چرا بـروي دسـتم
با حلق پـر خون خنده کردي    من را ز خود شرمنده کردي
* * * * * * * * * *
الـهـي ـ الـهـي
ايـن کودک خاموشم
جان داده در آغوشم
از تشنگي رنگش پـريـده          اشگ دو چشم خود مکيده
* * * * * * * * * *
علي جان ـ علي جان
اي آخريـن يـار من
گـرمـاي بـازار من
اي غنچه خوشـبوي خيمه               چسان روم به سوي خيمه
* * * * * * * * * *
علي جان ـ علي جان
ميـان خيـل دشمن
تنها تـرا دارم مـن
من به فـداي حنجر تو               افتاده بر دوشم سر تو

شاعر : سید محسن حسینی