هر قدر می‌خواهد این دل، این دلِ تنها تو را
در عوض هرگز نمی‌خواهد دمی دنیا تو را

خاكِ عالم بر سرِ دنیا، كه چشمِ دوستان
جست و جو باید كند در سینه‌ی صحرا تو را

تو خودت مشتاق هستی میهمانِ ما شوی
لیک می‌راند گناه از خانه‌های ما تو را

ناله‌ی آقا بیایِ ما كجا، آن ناله‌ای
كه زده در بینِ آن دیوار و در، زهرا تو را

روز، روزِ توست، چون روزِ عمویِ توست، آه
كم نخواهد داشت هرگز روزِ تاسوعا تو را

گرچه می‌گویند هستی در تمامِ روضه‌ها
بیشتر حس می‌كنم در روضه‌ی سقّا تو را

دست‌هایم را دخیلِ دستِ آقایی كنم
كه خبر داده است از حاجاتِ نوكرها تو را

با دَمِ "ای ساقی لب‌تشنگان" خواهیم خواند
در عزایِ ساقیِ لب‌تشنگان، آقا تو را

شاعر : محمد بیابانی