به سبک آهنگ سریال برادر
محمد علیزاده

"بسیار زیبا"

غریبم و ندارم هیچ یاری
تو کوچه ها با گریه و زاری
میگم اگر هوای این شهرو تو دل داری تو دل داری

نیای به کوفه اینا نامردن
تنها تو کوچه ها رهام کردن
مردای کوفه خیلی تو زردن چقدر سردن چه بیدردن

اینا برا تو نقشه ها دارن
برا سرت جایزه میزارن
لحظه هاشونو میشمارن

شمشیراشونو خیلی کردن تیز
که جسم پاکتو کنن ریز ریز
میشی شبیه برگ پاییز

حسین جان
منی که دارم میشم اینجا فداتو حسین جان
یه پیغام بد دارم حالا براتو حسین جان
نیاری به کوفه یه وقت بچه هاتو

حسین جان
اینا حرفای مسلمه که اسیره حسین جان
تو بازارشون حرف شمشیر و تیره حسین جان
علی، اصغرت روی دستت می میره

حبیبم
"غریبم غریبم
توی شهر کوفه"

دلای کوفیا چه بی درده
دو رویی دلهاشونو پر کرده
اسیر شدم شبیه یک برده ببین رنگ رخم زرده

با اینکه من ندارم هیچ یاری
دلم به این خوشه دوسم داری
بزار یه کم دیگه برا دوریت کنم زاری کنم زاری

اسیر آه و گریه ام برگرد
دلواپس رقیه ام برگرد
دلم شده برات پر از درد

کجا داری میای اینا پستن
دست منو مثل علی بستن
نسل بنی امیه هستن

حسین جان
به بالای دارالعماره حسین جان
به سوی تو کردم نظاره حسین جان
ببین حال من زاره و بی قراره

حسین جان
سرت میره رو نیزه زینب میبینه حسین جان
میاد بوسه از حنجر تو میچینه حسین جان
کنار تنی که به روی زمینه 

حبیبم
"غریبم غریبم
توی شهر کوفه"

شاعر : جعفر ابوالفتحی

شاعر : جعفر ابوالفتحی