روز و شب سر بدهم از غم تو شیون ها
سینه کوبی بکنم ، با دمِ سینه زنها 

مثل یک "داغ جوان دیده" ، تو را گریانم
ناله زن میشوم از داغ ، شبیه زن ها

"مَن مَنم" نزد تو تبدیل ، به "مِن مِن" شده است
پیش تو هیچ ندارند ، تمام "مَن ها"

دوش ، در مجلستان یاد ضریحت کردم
ناله کردند ، ز دوری تو پیراهن ها

کربلایی ست ، هر آنکس که بیاید روضه
روضه گردیم ، به عشقت ، من و هم میهن ها

خانه داریم ... ولی نیست ، کنار حرمت
بده یک خانه ی نزدیک ، به بی مسکن ها

همه گویند ، که لایق نشدم بهر حرم 
ختم کن قائله ی طعنه و سوء ظن ها

رقّت انگیز شده ، حالِ دلِ ناکامم
مثل یک روضه شده ، قصه ی جا ماندن ها

رضا قاسمی