عشق آتشُ این برگ و برم سوخته بهتر
از    دور   دلِ   در به درم سوخته بهتر

خاکسترِ وقتِ سَحرم سوخته بهتر 
آهِ   نفسِ   شعله ورم سوخته بهتر

از گریه دوتا  چشمِ تَرم سوخته بهتر
پروانه شدم ، بال و پرم سوخته بهتر

یادِ   عطش ِ  تو   جگرم سوخته بهتر 
ارباب  ،  دلم   یادِ  حرم سوخته بهتر

در سینه زنی ها  ، سِپَرم سوخته بهتر
یعنی که    بساطِ  سفرم سوخته بهتر

چه خوب که نوکری ثمر داشته باشد
این سینه  شبِ  قبر  اثر داشته باشد

___

از عالَمِ زَر بود  دلم مستِ شما شد
وقتی وطنِ مادری ام کربُ بلا شد

ممنونم از این حال و هوایی که عطا شد
آقا شده  هر کس ، درِ  این  خانه گدا شد

با   درد  رسیدیم . وَ   دیدیم  دوا  شد 
با گوشه نگاهت .همه حاجات روا  شد

تا صحبتی از کارِ گره خورده ی ما شد
با دستِ  علمدارِ  شما  بود  که  وا شد

هر روضه ی تان  قبله  و دل  قبله نما شد
چه محشری با ذکرِ "حسین جان"به پا شد

تا چشمِ شما هست به باده چه نیاز است
" المنهُ لله  ...  که   درِ  میکده   باز است"

___

ما بی سر و سامانِ تواییم ایهاالارباب
ما دست  به دامانِ تواییم  ایهاالارباب

عمریست سرِ  خوانِ  تواییم ایهاالارباب
ریزه   خور ِ  احسانِ  تواییم ایهاالارباب

یکپارچه  حیرانِ تواییم ایهاالارباب
که  پاره  گریبانِ تواییم ایهاالارباب

از خطّه ی ایرانِ تواییم ایهاالارباب
از آنِ تو ، از آنِ  تواییم ایهاالارباب

ما   آدمِ  چشمانِ تواییم ایهاالارباب
یعنی که مسلمانِ تواییم ایهاالارباب

لیلی تویی و ما همه مجنونِ تو هستیم
جانانه  مسلمانِ  تو  و  خونِ تو هستیم 

___

این حال و هوا از تو و این بال و پَر از تو
این  سوزِ  صدا از تو و این چشمِ تر از تو

بیچاره هر آنکس که ندارد خبر از تو 
بدبخت هر آن دل که ندارد اثر از تو

زانو زدن  از  ما  کرمِ   بیشتر از تو
از ما سرِ افتاده زمین خاکِ در از تو 

این شوقِ تپش های دلِ  در به در از تو
تا    کربُ بلا    برگِ   براتِ   سفر از تو

سرمست شدن از بوی سیبِ سحر از تو
روزیِ   " علی اکبریِ "   این   جگر از تو

ای  کاش  که  در کربُ بلای تو بمیریم
خوب است که پایینِ دوپای تو بمیریم...

شاعر : حبیب نیازی