نیستی و بر لبم انگیزه‌ی لبخند نیست
جز به دامان غمت دستم به جایی بند نیست

طالعم با غم گره خورده، گره را باز کن
حتم دارم که دلت راضی به این پیوند نیست

روز مرگم باد روزی که بفهمم قلب تو
ذره‌ای از این مَنِ پُر مُدّعا خُرسند نیست

خوب می‌دانم وبال گردنت هستم؛ ببخش
بهترین بابای دنیا حقش این فرزند نیست

من به حق عمه‌ات سوگند خوردم، پس بیا
خوب می‌دانم که بالاتر از این سوگند نیست

کاش حرفی از اسارت، قتل یا غارت نبود
کاش می‌گفتی مقاتل آنچه می‌گویند نیست

شاعر : محمد بیابانی