تمام دشت به حالم نظاره میکردند
به یکدگر پی غارت اشاره میکردند
برای بردن یک گوشواره ی ناچیز
حرامیان به خدا گوش پاره میکردند

رونمایم از سفر کوه غم است
قامتم از کوله بار غم خم است
از  میان  این همه  طفل  یتیم
دختر شیرین زبان تو کم است 

بی تو ببین کبوتر بی بال میشوم
ازگریه ی زیاد چه بد حال میشوم
تا پلک مینهم به روی هم حسین من 
گویا دوباره وارد "گودال" میشوم

شاعر : محمد حسن بیاتلو