بند اول:
درده دلم رضا جان، پیِ طبیبم آقا
تو این دیار غریت تویی حبیبم آقا
دوباره فیض روضه شده نصیبم آقا
غریبیتو می فهمم، منم غرییم آقا
ای صاحب صحن و حرم با صفا رضا جان
بیمار عشقتم و ذکر تو شفا رضا جان
غریب الغربا معین الضعفا رضا جان، رضا جان
(یا ضامن آهو رضا جان)
بند دوم:
سبو شکست و می ریخت، وقتی که ساغر افتاد
به زهر کینه آقا ، کارِ تو آخر افتاد
دلت به یاد مادر تنت به بستر افتاد
شب عزای تو بود روزی که مادر افتاد
گوشه ی حجره آخرش رسیدی به مرادت
دست و پا می زدی مدینه میومد به یادت
روضه ی کوچه رو می خوندی برای جوادت ، رضا جان
(یا ضامن آهو رضا جان)
بند سوم:
شکر خدا رضا جان ، وقتی که رفتی از حال
بالا سرت نبودن ، شبیه شمر قتال
سوز جگر تو رو سوخت ، با روضه های گودال
سری که روی نیزه ست ، تنی که میشه پامال
ما شنیدیم اما تو میدیدی این روضه ها رو
دست و پا زدن ارباب بی کفن ما رو
اسبا هی زیر و رو می کردن شاه سر جدا رو
(یا ضامن آهو رضا جان)

شاعر : مظاهر کثیری نژاد