جنونم ز حد رد شده بی حد است
دلم پر کشیده حرم مقصد است
برای من خسته ی بی نوا 
چه جایی مناسب تر از مشهد است

گرفتار و غمدار و بیمار هزار
هزاران هزار در حرم بیشمار
غم و درد و رنج رفته از یادشان
گرفتند رضا جان کنارت قرار

تویی مهربان تر ز هر مهربان
رئوفی و لطفت به ما بی کران
شدیم صید دامت کنی یک نظر
به ما یا رضا ضامن آهوان

همیشه شلوغ است سرت هر زمان
کرامت زیاد است در این آستان
شفای کر و کور و لال و فلج
فقط گوشه هایی ز اعجازتان

من هستم فقیر و ندار و گدا
تویی با غم و درد من آشنا
پناهم بده ای شهنشاه عشق
مدد یا علی بن موسی الرضا

زیارت نخواهد کلاس و سواد
من از هر سلامم بگیرم مراد
خصوصا زمانی که وارد شوم
به صحن تو از راه باب المراد

به صحن و به ایوان و هر پنجره
دل عاشقان خورده از دم گره
به این بارگاه هر چه آمد گدا
ندیدم که با دست خالی بره

طپش های قلبم شده یا رضا
حساب و کتابم بود با رضا
اگر هم شود قسمتم کربلا
جواز مرا کرده امضا  رضا

سلام میدهم سوی کرب و بلا
رسد بر مشام بوی کرب و بلا
ندارم به دل آرزویی جز این
شوم ساکن کوی کرب و بلا

شاعر : علی صمدی