ز بوی زلف تو یک عمر مست و مدهوشم

ز چشم خویش ز داغت همیشه می جوشم

اگر چه نیست نصیب دو دیده ام رویت

ولی خیال جمال تو می برد هوشم

منی که سوخته این سینه ام ز سوز فراق

بیا و لحظه ی آخر مکن فراموشم

نبین که غرق سکوتم در این دو روزه ی عمر

پر از نوا و فغانم اگر که خاموشم

بیا و بر سر بازار و این گدا بنواز

که نقد جان به هوای نگات بفروشم

به شوق روز وصال تو یوسف زهرا

به نام نامی – یابن الحسن – به چاووشم

بیا و این شب جمعه ببر حرم جانا

که در هوای طواف حریم شش گوشم

چو نی نوای غم نینوا به سینه توست

شبیهتان ز غم جدتان سیه پوشم

خدا گواست که آبی اگر که بردارم

بدون یاد لبش قطره ای نمی نوشم