ای روشنای خانه حیدر پس از زهرا
کامل ترین و بهترین همسر پس از زهرا

  ایثار از رفتار و الطاف تو می جوشد
مهر و محبت از دل صاف تو می جوشد

هر چند در عالم علی را کفو و همتا نیست
هر چند همتایی برایش غیر زهرا نیست

اما علی گمگشته اش را در تو پیدا کرد
آری خدا پای تو را در خانه اش وا کرد

در تو حیا و عفت و بذل و شجاعت دید
در قلب تو یک آسمان عزم و شهامت دید

پرواز کرده این دلم تا تربتت امشب
دست توسل می زنم بر ساحتت امشب

دست تو لبریز از کرم سرشار از بذل است
هر کس گدایت هست کارش با ابالفضل است

بانو تو را در عالم خلقت شبیهی نیست
هم رتبهء علمت در این دنیا فقیهی نیست

بانو خدا خیرت دهد خیرآفرین بودی
عمری تسلای امیر المومنین بودی 

روزی که سوی خانه مولا سفر کردی
آن روز که رخت عروسی را به بر کردی

برداشتی آرام سوی خانه گامت را
کوچه به کوچه میگرفتند احترامت را 

قبل از ورودت لحظه ای در پشت در ماندی
با یاد زهرا گریه کردی فاتحه خواندی

بردی به سمت آسمان دست دعایت را
گفتی خدایا من کجا و خانه زهرا؟

گفتی خدا لبریز از عشق و امیدم کن
جان علی درپیش زهرا روسپیدم کن

اول کلامی با حسین و با حسن گفتی
زانو زدی در محضر زینب سخن گفتی

گفتی که اینجا آمدم قصدم عزیزی نیست
باور بفرما نیتم غیر از کنیزی نیست

من آمدم اینجا برایت خادمه باشم
عمری کنیز بچه های فاطمه باشم

بانو همه دیدند بر عهدت وفا کردی
الحق که در بیت علی حق را ادا کردی

در تو خدا ظرفیت بسیار را می دید
فانی شدن در حیدر کرار را می دید

آخر خدا هدیه به تو ماهی منور داد
چون لیله قدر از هزاران ماه بهتر داد

مولا که دید از شوق داری در بغل عباس
فرمود با گریه و ما ادراک ماالعباس

بانو علم در مشت عباس تو می چرخد
عالم سر انگشت عباس تو می چرخد
 
بانو گره خورده به کار ما گشایش کن
امشب بیا ما را به عباست سفارش کن

شاعر : مجتبی شکریان همدانی