دوباره سرده كوفه ، راوی درده كوفه

درد دلاشو با چاه ، می خونه مرد كوفه

غم و غصه ها با ، دلش شده گلاویز

بارونیه چشماش ، شبیه ابر پاییز

می خونه با آه و ، باناله ای غم انگیز

خداحافظ ای كوفه ای شهر غم

كه در كام من كرده ای زهر غم

واویلا، امون از غربت علی

******

نگاش به آسموناس ، چشاش شبیه دریاس

بغضی توی گلوشه ، انگاری یاد زهراس

یاد غم زهرا ، چشاش یه كاسه خونه

ورد روی لبهاش ، الیه راجعونه

برا بار آخر ، به زیر لب می خونه

خدایا ز كارم گره واشده

خدایا دلم تنگ زهرا شده

واویلا، امون از غربت علی

******

غم اومده سراغش ، بازم خرابه حالش

میشه براش تداعی ، یكی از خاطراتش

انگاری كه غمهاش ، كثیر و بی شماره

دوباره به یاد ، غم در و دیواره

روضه می خونه با ، دلی كه بی قراره

خداحافظ ای صبر لب دوخته

خداحافظ ای خانه ی سوخته

واویلا ، امون از غربت علی

شاعر : رضا رسولی