ی جمالت بهار، معصومه
کرمت ماندگار ، معصومه
یادگار امام هفتـــــــــــم ما
ای رضا را قرار، معصومه
صلوات خدا به روح شما
بی حد و بی شمار، معصومه
نذر ایل و تبار تو جانِ
هر چه ایل و تبار، معصومه
ابر رحمت همان دو دست شماست
من کویرم ببار ، معصومه
خواهری مثل زینب و تو ندید
دیدۀ روزگار، معصومه
تا گدای کریمه هستم من
همۀ عمر بیمه هستم من

قلب عالم پر از تلاطم شد
لب دنیا پر از تبسم شد
عشق موسی بن جعفر است اینکه
نور چشم امام هشتم شد
قلب ما رفت تا درون حرم
بین امواج جمعیت گم شد
بابهای حریم او یک یک
باب حاجات کل مردم شد
قبلۀ دل همیشه مشهد بود
قبله چرخید وقبله ها قم شد
در جوارش کسی نشد آقا
غیر از آنکه گدای خانم شد
حق او کن ادا تو با صلوات
یک نه صد نه هزار تا صلوات

ماه زیبا و انورش دادند
هر چه از خوب، بهترش دادند
پسری خوب داشت مثل رضا
مثل معصومه دخترش دادند
یاد زهرا دوباره غوغا کرد
تا به موسی بن جعفرش دادند
شد تداعی ولادت زینب
تا به دست برادرش دادند
هر که آمد ولادتش به حرم
از حرم تا حرم پرش دادند
یِکُم ماه تا به یازدهم
یک دهه مِی ز کوثرش دادند
هر که در بند بانوی دو سراست
دوستدارش خود امام رضاست

نور عشق است نور ایمان است
قدر و شأنش هنوز پنهان است
از حرم تا حرم در این ایام
غرق نور است ریسه بندان است
مشهد و قم دو بال کشور ماست
عالم از این دو بال حیران است
چشم سلطان همیشه سمت قم و
چشم بی بی سوی خراسان است
تا قیامت به عصمتش سوگند
بانوی یکه تاز ایران است
این هم از دولت کریمۀ اوست
قندِ چایِ بهشت سوهان است
پیش خالق چه حرمتی دارد
به کرامت چه شهرتی دارد

ساقی امشب چه ناب پرکرده
کاسه را بی حساب پر کرده
به شراب طهور مهمانیم
جانمان را شراب پر کرده
حرمش را زنورِ مِهرِ رخش
روز و شب آفتاب پر کرده
چه همه با صفاست ، خادم او
حوضها را ز آب پر کرده
حرمش را به یمن میلادش
بوی عطر و گلاب پر کرده
خوش به حال کسی که جمع کند
حرمش را ثواب پر کرده
اهل بیتند همچو منظومه
ماهِ منظومه است معصومه

مرتضی رنگ و فاطمه سیماست
قطره ای از کرامتش دریاست
شهر قم ، حوزه های علمیه
با تمسک به نام او برپاست
هر رواقش بهشت موعود است
این حرم نیست جنت الاعلاست
این حرم تا خدا خدا باشد
در زمین پایگاه عرش خداست
زائر قبر او به شهر قم
زائر قبر حضرت زهراست
عمه معصومـۀ امام زمان
عمۀ هر چه شیعه در دنیاست
می رسد این پیام از هر سو
السلام علیکِ یا بانو

شاعر : مهدی مقیمی