بردند  برای همه  دنیا  خبرش را
غمنامه ای ازسرخی چشمان ترش را

حتی رمقی نیست به دستان ضعیفش
آتش زده زهری همه ی بال وپرش را

هم سن زیادش سبب خستگی اش شد
هم شعله زده زهر تمام جگرش را

اطفال و عیالش همگی دل نگرانند
سوزانده ز آهش همه ی دوروبرش را

آنشب که پی مرکب دشمن به زمین خورد
آن شب که شکستند گمانم کمرش را

بی حرمتی وبی ادبی شد به مقامش
بدجور شکستند دل شعله ورش را

آنقدر تنش آب شده گوشه ی بستر
دیدند  همه  حال بد محتضرش را

عمریست برای دل خود روضه گرفته
پرکرده غم کوچه فضای سحرش را

سخت است برایش که فراموش نماید
آن مادر و آن ناله ی درپشت درش را

شاعر : محمد حسن بیاتلو