مرغم که در حرم چمنی دارم از قدیم
پروانه‌ام که سوختنی دارم از قدیم

دل تا مقیم گوشه‌ی باب‌الجواد شد
از یاد بُرد که قَرَنی دارم از قدیم

از کُنیه‌ی ابالحسنت خوانده‌ام رضا
من رزق و روزیِ حسنی دارم از قدیم

دلخوش مرا به آبیِ فیروزه‌ای مکن
من میل سرخیِ یمنی دارم از قدیم

مادر مرا به دست رئوفت سپرده است
صد شکر، بیمه‌ی بدنی دارم از قدیم

در آسمان پرچم و گلدسته‌های تو
حال و هوای پرزدنی دارم از قدیم

از راه دور آمده‌ام پایبوسی‌ات
با تو هوای هم‌سخنی دارم از قدیم

من نذر کرده‌ام که بمیرم برای تو
در دست خویشتن کفنی دارم از قدیم

کرب و بلا... مدینه... نجف... جای خود، ولی
در مشهدالرّضا وطنی دارم از قدیم

یابن‌شبیب خویش مرا هم حساب کن
من التهاب سینه‌زنی دارم از قدیم

شال عزای مادرتان را خریده‌ام
بر تن سیاه پیرهنی دارم از قدیم

شاعر : محمد جواد پرچمی