اين آفتاب مشرقي بي کسوف را
اي ماه، سجده آر و بسوزان خسوف را

«لاتقربوا الصلاة» مخوان و به هم مزن
اين مستی به هم زده نظم صفوف را

نقّاره‌ها به رقص کشند اهل زهد را
شاعر کند خيال تو هر فيلسوف را

مي‌ترسم از صفاي حرم باخبر شود
حاجي و نيمه‌کاره گذارد وقوف را

اين واژه‌ها کم‌اند براي سرودنت
بايد خودم دوباره بچينم حروف را

روح‌القدس! بيا نفسي شاعري کنيم
خورشيد چشم‌هاي امام رئوف را

شاعر : محمد مهدی سیار