ایستاده ملت ایران، چو کوه
با صَلابت، با شجاعت، با شکوه

ملتی یکپارچه، یکدست، ناب
همچو سایه، هم مسیرِ آفتاب

میرود هر جا که فرماید، ولی
پا نَهد هر جا که بردارد، علی

از شبی که انفجار نور شد
گوئیا موسی به کوه طور شد

پرچم فتح و ظفر آمد بدست
پشتِ استکبار را ایران شکست

ملتی گمنام، صاحب نام شد
پیشتازِ اُمت اسلام شد

ایستاده اُمتِ برخاسته
تا برآورده شود، هر خواسته

پس فراخوان! نسلِ اسماعیل را
محو کن از قدس، اسرائیل را

قبل از آن قومِ دروغینِ یهود
منهدم باید شود آل سعود

عن قریب ایران برآرد در حجاز
پرچم اسلام را در اهتزاز

از مدینه پنج نوبت پُر خروش
در أذان نام علی آید بگوش

این خبر آنروز می پیچد سریع:
صحن جامع افتتاح شد در بقیع

دیدنی گردد در آن، دارُالحسن
راهپیماییِّ زُوّارُالحسن

اربعین تا آخرِ ماه صفر
یک دهه شور و دم و فتح و ظفر

راستی؛ چه شور و شِینی میشود
با حسن عالم حسینی میشود

انتظار این است؛ هم عهدی کنیم
یاریِ صوتِ اَناالمهدی کنیم

این صَلا، گُل میکند در عالمین
مهدی اَم من، یالِثاراة الحسین

شاعر : محمود ژولیده