هر چقدر این ‌خاک، باران‌خورده و ‌تر می شود
بیشتر از پیش تر جانش معطر می شود

این حریم آسمانی گنبدش فیروزه ای ست
روز و شب مفروش با بال کبوتر می شود

هر رواقش آینه در آینه نور است، نور
صحن در صحنش صلات ظهر، ‌محشر می شود

دل تمنا می کند «باب الکرم» را، عاقبت
با امام‌مجتبی اینجا میسر می شود

قال باقر ، قال صادق می نشیند بر زبان
دور تا دور حرم یک روز، منبر می شود

کربلا هم می رسد اینجا لبی را تر کند
طرح سقاخانه ها روزی مقدر می شود

روضه خوان اینجا نشسته روضه خوانی می کند
در دلم تازه غم و اندوه مادر می شود

شاعر : فاطمه نانی زاد