نگاهم کن! دلم یک خلوتِ جانانه می خواهد
کبوتر وار آمد روی گنبد!‌ دانه می خواهد

عطش دارم! تو در جریانی و دیریست میدانی
دلم یک جرعه از دریای سقاخانه می خواهد

ضمانت کردی و از دست های مهربان تو
برای بستنِ پیمان؛ دلم پیمانه می خواهد

فدای آن گلایل هایِ بالایِ ضریحت که-
ملائک پرور است و دورِ خود پروانه می خواهد

گدا آدابِ درباری نمیداند فقط از تو
سلامی مهربان و کاملا شاهانه می خواهد

سر از دیوارِ گوهرشاد عمری برنمی دارم
که غم هایِ وسیع و بیشمارم شانه می خواهد

به گنبد عادتم دادی کنار صحنِ آزادی
کبوتر بچه ات را رد نکن که لانه می خواهد

به دعوتنامه محتاجم نگاهم خیره مانده ست و
براتِ کربلا از دستِ صاحب خانه می خواهد!

شاعر : مرضیه عاطفی