صدای گریه ی او شهر را تکان می داد
و پای روضه ی او هر که بود جان می داد

میان قوم عرب یک نسب شناس کجاست
که لحن خطبه علی را فقط نشان می داد

نگاه کرد به تسبیح خواهرش زینب
که این حماسه به او قدرت بیان می داد

کلام دختر نهج البلاغه نافذ بود
و درس مردی و غیرت به کوفیان می داد

خطاب کرد: «شما تا ابد دو رو بودید
اگر خدا به شما عمر جاودان می داد

به پاس این همه مدت که دم تکان دادید
خلیفه کاش همان قدر استخوان می داد

در این معامله کوفه سفیه بود سفیه
که دین خویش نفهمیده رایگان می داد

نشسته اید سر سفره ی حرام آن قدر
که نامه های شما نیز بوی نان می داد

و رود های روان را بر آن کسی بستید
که اذن ریزش باران به آسمان می داد

به بی پناهی اهل خیام در صحرا
فقط حرارت خورشید سایبان می داد

شما به نام محمد چقدر می کشتید
خدا اگر به علی همچنان جوان می داد»

و کاش خطبه او تا همیشه جاری بود
و کاش گریه کمی بیشتر امان می داد

نوشته اند که شورش به راه می افتاد
اگر زمانه کمی بیشتر زمان می داد

محمد مهدی خانمحمدی