خیلی زوده که وداع من و تو سر برسه
با جدایی چرا این قصه به آخر برسه

جای مادر کی حسینت رو در آغوش بگیره
به خدا زوده که زینب به برادر برسه

در نفهمید مگه قلب یل خیبری تو
بذا دستای من این بار به این در برسه

کار دنیا رو ببین من باید اینجا باشم و
در به پهلوی گلِ فاتح خیبر برسه

سخته زن جارو کنه خونه رو با دست کبود
حال زن بد باشه و خوب به شوهر برسه

سر سفره تو بشین، من به حسین لقمه می‌دم
سخته دستای کبود تو به اونور برسه

خوب می‌شد کاشکی که زخمات آخه اینجوری علی
چی بگه وقتی دوباره به پیمبر برسه

همدم ابوتراب! قرار نبود تنها بری
چادر خاکی تو تنها به حیدر برسه

میدونی چی به سر علی میاد اون شبی که
از یتیمات ناله‌ی : مادر مادر ... برسه

کی می‌دونه که چقدر خون میشه قلب باغبون
وقتی بالای سر لاله‌ی پرپر برسه

بذا بند کفنو وا کنم و موی حسین
بار آخر به سر انگشتای مادر برسه

بذا برداره نسیم خاکتو معلوم آخه نیست
که طواف حرمت کی به کبوتر برسه

شاعر : قاسم صرافان