ما اهل دلیم و در و بامی نشناسیم
از جنس گلیم و جم و جامی نشناسیم
 
ما رهرو  عشقیم و جنون مدرسه ی ماست
جز زمزمه ی عشق کلامی نشناسیم
 
دردیست عوامی که دگر چاره ندارد
ما یکدله گانیم و عوامی نشناسیم
 
هر لحظه پیامی رسد از سوی نگاری
جز دستخط دوست پیامی نشناسیم
 
ما شیعه ی اوییم که از نطفه ی پاکیم
ما نطفه ی نا پاک و حرامی نشناسیم
 
این سلطنت عشق فقط لایق مولاست
جز آل علی هیچ زمامی نشناسیم
 
صد شکر که بیزار از این پست و مقامیم
ما سوته دلان پست و مقامی نشناسیم

در دایره ی مذهب و در سیطره ی حق
جز سلطه ی اسلام نظامی نشناسیم

ما نسل غدیریم و پس از رحلت احمد
جز حیدر کرار امامی نشناسیم
 
ننگ است سر سفره ی هر سفله نشستن
جز سفره ی صدیقه طعامی نشناسیم

یک ماه کند جلوه و آن مهدی زهراست
جز طلعت او بدر تمامی نشناسیم
 
مرغیم به هر شاخه و بامی نشناسیم
از روی طمع دانه  و دامی نشناسیم

خوش زاد اگر صد دله گان ابله و خامند
ما پخته از آنیم که خامی نشناسیم

شاعر : سید حسن خوشزاد