باورِ شأنِ تو شد مُعضَل ناباورها
قدرِ زر را بِشِناسند ، فقط زرگرها

درک اوج تو به فکر قفسی ها نرسد
بال سیمرغ کجا و پَرَکِ کفترها

کربلا ساری و جاری ست ، همین حالا هم
یک طرف شمر و به یک سو علیِ اکبرها

خطّ قرمز به خیابان شهیدان بکشیم
نکند پاک شود سرخیِ این معبرها !!!

سینه ات شد سپر دفع بلاهای همه
خوابمان بُرد ، چه آسوده در این سنگرها

تو سرت رفت ، که ناموس ، به یغما نرود
امنیت داشته باشند ، همهْ خواهرها

کودکت درد ، کشید از غمِ بی بابایی
تا که دردی نرسد بر پسر و دخترها

گفت فرزند شهیدم به فدای ارباب
مادرِ تو شده الگوی همهْ مادرها

ظاهرا از بدن افتاد به خاک ... اما نه
سر تو رفت به بالای تمام سرها

تو شدی زائر ارباب و به داخل رفتی
من نشستم به تماشای کُلونِ درها

شاعر : رضا قاسمی