ای زائرین به شهر پیمبر خوش آمدید
در خانه ی بتول مطهّر خوش آمدید

این است آن مدینه که بود آرزویتان
گرد و غبار اوست به رخ آبرویتان

این است آن مدینه که انوار کبریا
تابد به دیده از حرم ختم انبیا

این است آن مدینه که خاکش سرشت ماست
این است مدینه که رشگ بهشت ماست

این است آن مدینه که بر حضرت رسول
آیات وحی کرده زسوی خدا نزول

این است آن مدینه که از بام و از درش
خیزد صدای زمزمه های پیمبرش

اینجا طنین زمزمه های محمّد (ص) است
اینجا مزار روح فزای محمّذ (ص) است

این شهر زادگاه دو سبط پیمبر است
اینجا مقام حضرت زهرا و حیدر است

اینجا به گوش، ناله و فریاد و زمزمه است
گویی صدای گریه ی زهرا و فاطمه است

دیوار و در کشد زجگر دمبدم خروش
گویی صدای یا ابتا می رسد به گوش

اینجا تمام هستی و بود و نبود ماست
اینجا بهشت دامن یاس کبود ماست

اینجا شرر زخانه ی مولا زبانه زد
اینجا مغیره فاطمه را تازیانه زد

اینجا زکینه ضربه به پهلوی او زدند
اینجا غلاف تیغ به بازوی او زدند

اینجا اگر چه نیست نجف، تربت علی است
هر گوشه گوشه اش سند غربت علی است

یکسو بقیع و سوی دگر خانه ی علی است
تابوت فاطمه به روی شانه ی علی است

اینجا زگوش، نقش زمین گوشواره شد
اینجا دل حسین و حسن پاره پاره شد

اینجا سرشگ دیده، غم دل نصیب ماست
اینجا مزار چار امام غریب ماست

یاران چگونه اشک نبارند در بقیع
اینجا ائمّۀ بقعه ندارند در بقیع

اینجا هماره بوی گل یاس می رسد
از خاک قبرِ مادر عبّاس می رسد

خیزد صدای ناله از این سرزمین هنوز
آید صدای گریه ی ام البنین هنوز

خاکش فروغ بخش دو عین است این زمین
زیرا که جای پای حسین است این زمین

اینجا به حرمت نبوی پشتِ پا زدند
سیلی به همسر علی مرتضی زدند

اینجا به گوش، ناله ی زینب مکرّر است
دخت علی هنوز عزادار مادر است

"میثم" در این زمین مقدّس نماز کن
روی نیاز خود به سوی بی نیاز کن

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار