ازخانه چارچوب درت راشکسته اند
باب الحوائج پدرت را شکسته اند

عمداً مقابل پسر ارشدت زدند
یعنی غرور گل پسرت راشکسته اند

بازو  و سینه ـ کتف و سرت درد می کند
هرجا که بوسه زد پدرت ، را شکسته اند

ای مرغ عشق خانه حیدر کمی بــپـر
باورنمی کنم که پرت را شکسته اند

از طرز راه رفتن و قد هلالی ات
احساس میکنم کمرت را شکسته اند

ابری ضخیم سرزد و ماهت خسوف شد
بی شک فروغ چشم ترت را شکسته اند

دندانه های شانه  پرازخون تازه شد
اصلاً بعیدنیست  ، سرت راشکسته اند

با بستری کبود و پر از لاله های سرخ
آئینه های دور وبرت را شکسته اند

زان آتشی که بر شجرطیبــه زدن
ثلثی زشاخ و برگ وبرت را شکسته اند

شاعر : یاسر حوتی